عیب بزرگ ما انسانها همین ندانستن است....
همه در پی گمشده ای هستیم ... در پی گمشده ی خویش ...
آن را همه جا جستجو می کنیم ... بی تابانه .. مشتاقانه !!
حتی زمانی که خود خبر نداریم ..
در نهان خود ، در آرزویش مویه می کنیم ....
به هر کس و هر چیز چنگ میزنیم....
آن را در تک تک آفرینش می بینیم ...
لمسش می کنیم ... بویش می کنیم ....
مستش می شویم ...
و باز او را نمی بینیم...
و چه حیف که کوردلانه از کنارش می گذریم.......
بیچاره آنان که آسمانیان را در زمین می جویند.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند